Οι μυοσκελετικές παθήσεις είναι μεταξύ των πιο συχνών προβλημάτων εργασιακής υγείας και μπορούν να επηρεάσουν δραματικά την παραγωγικότητα και την ποιότητα ζωής των εργαζόμενων.
Μερικές από τις πιο συχνές μυοσκελετικές παθήσεις είναι:
- Πόνος στη μέση
- Σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα
- Τενοντοπάθειες (όπως Tennis Elbow)
- Τραυματισμοί του Στροφικού πετάλου
- Αυχενικός πόνος (σύνδρομο)
- Ισχιαλγία και πολλές ακόμη
Παράγοντες κινδύνου για πόνο στην εργασία
Ο πόνος στο χώρο εργασίας μπορεί να προκύψει εξαιτίας πολλών παραγόντων κινδύνου, όπως σωματικούς, που σχετίζονται με την (ελλιπή) κίνηση, εργονομικούς και ψυχολογικούς παράγοντες. Συνθήκες εργασίας που περιλαμβάνουν πολύ υψηλές απαιτήσεις ή κακές περιβαλλοντικές συνθήκες μπορούν επίσης να συμβάλλουν άμεσα ή έμμεσα στην μφάνιση φορίας.
Σωματικοί και Εργονομικοί παράγοντες
Επαναλαμβανόμενες κινήσεις: Η επανάληψη των ίδιων κινήσεων για μεγάλα χρονικά διαστήματα μπορεί να καταπονήσει τους μύες και τένοντες, οδηγώντας σε πόνο και κάκωση λόγω επαναλαμβανόμενης καταπόνησης (RSI).
Χειρωνακτική δουλειά: Αντίστοιχα, δραστηριότητες που περιλαμβάνουν άρση μεγάλου βάρους, σπρώξιμο ή τράβηγμα φορτίων μπορούν να συμβάλουν στην δημιουργία μυοσκελετικών προβλημάτων, ιδίως όταν συνδυάζονται με κακή τεχνική και μη εργονομικές συνθήκες εγασίας.
Κακές στάσεις σώματος: Όταν δουλεύουμε σε θέσεις που μπορούν να κουράσουν ευκολότερα το σώμα, όπως σκυφτή, στροφική ή εργασίες «πάνω από το κεφάλι» αυξάνουμε τις πιθανότητες να καταπονήσουμε το μυοσκελετικό μας σύστημα.
Στατικές θέσεις: Η παρατεταμένη καθιστή και όρθια θέση χωρίς επαρκή κίνηση ή διαλείμματα μπορεί να οδηγήσει σε δυσφορία και πόνο. Ακόμη και ο καλύτερος εργονομικός εξοπλισμός δεν αντικαθιστά την ανάγκη του σώματος για κίνηση.
Κακή εργονομία του εργασιακού χώρου: Ένα αναποτελεσματικό στήσιμο του χώρου ή ο μη εργνμκός εξοπλισμός που περιλαμβάνει καρέκλες, γραφεία, πληκτρολόγια ή οθόνες υπολογιστή, μπορεί να μην προσφέρει επαρκή υποστήριξη στην σπονδυλική μας στήλη. Επιπρόσθετα, μπορεί να επηρεάζει την δυνατότητά μας να διατηρήσουμε καλή στάση σώματος.
Ψυχολογικοί παράγοντες όπως άγχος λόγω φόρτου εργασίας, μπορεί να αυξήσει την αντίληψη του πόνου και να συμβάλλει στην εμφάνιση σφιγμένων μυών. Οι άνθρωποι που πάσχουν από αγχώδη διαταραχή ή κατάθλιψη μπορεί να δυσκολευτούν περισσότερο να ξεπεράσουν τον μυοσκελετικό πόνο και να αυξήσουν το ρσκ για χρόνιο πόνο.
Οργανωτικοί παράγοντες
Η πίεση χρόνου λόγω υψηλού εργασιακού φόρτου ή μικρές διορίες μπορούν να αυξήσουν τη σωματική και τη ψυχική καταπόνηση του ατόμου, καθώς επίσης μπορεί να μην επιτρέψουν επαρκή χρόνο για ξεκούραση ή κινητικά διαλείμματα.
Για να μπορέσουν να διαχειριστούν επιτυχώς αυτούς τους παράγοντες που αυξάνουν τον κίνδυνο εμφάνισης επώδυνων παθολογιών, οι εταιρίες μπορούν να οργανώσουν εκπαιδευτικά σεμινάρια και workshops και εργονομικές αξιολογήσεις για το προσωπικό τους. Η Φυσικοθεραπεία Εργασιακής Υγία μπορεί να παρέχει λύσεις για τον οργανισμό αλλά και για το κάθε άτομο ξεχωριστά.
Κείμενο του Νίκου Μπίκινη
Πηγές:
- Armstrong, T. J., & Buckle, P. (1997). Ergonomics and cumulative trauma disorders of the upper limb. Journal of Occupational Rehabilitation, 7(1), 3-17. DOI:10.1007/BF02763952
- Bernard, B. P. (Ed.). (1997). Musculoskeletal disorders and workplace factors: A critical review of epidemiologic evidence for work-related musculoskeletal disorders of the neck, upper extremity, and low back. National Institute for Occupational Safety and Health (NIOSH) Publication No. 97-141.
- Karsh, B., Moro, F. B., & Smith, M. J. (2001). The efficacy of workplace ergonomic interventions to control musculoskeletal disorders: A critical review of the literature. Theoretical Issues in Ergonomics Science, 2(1), 3-96. DOI:10.1080/14639220110038936
- Melchior, M., Caspi, A., Milne, B. J., Danese, A., Poulton, R., & Moffitt, T. E. (2007). Work stress precipitates depression and anxiety in young, working women and men. Psychological Medicine, 37(8), 1119-1129. DOI:10.1017/S0033291707000414
- Ganster, D. C., & Rosen, C. C. (2013). Work stress and employee health: A multidisciplinary review. Journal of Management, 39(5), 1085-1122. DOI:10.1177/0149206313475815
